In de wirwar van sociale verwachtingen en externe druk lijken we vaak het contact met onze innerlijke kompas te verliezen. Judd Brewer illustreert dit treffend in zijn boek door ons te herinneren aan de eenvoud van een zeeslak, wiens zenuwstelsel ons doet denken aan onze meest primitieve gevoelens van aantrekken en vermijden. Het idee om “jouw innerlijke zeeslak te volgen” is meer dan een poëtische metafoor; het is een uitnodiging om terug te keren naar de essentie van ons bestaan.
Lichamelijke signalen in relaties
In de wereld van de psychologie, met name als GZ-psycholoog, zien we vaak hoe mensen worstelen met het negeren van hun eigen natuurlijke signalen ten gunste van sociale verwachtingen. Een veelvoorkomend voorbeeld hiervan kan worden gevonden in complexe familiedynamieken.
Stel je een gezin voor waarin de ouders een strikte set regels en normen hebben vastgesteld die elk aspect van het leven van hun kinderen beheersen. Het uiten van emoties wordt ontmoedigd, gezien als zwakte, of zelfs als een daad van rebellie tegen de gevestigde orde. Kinderen worden aangemoedigd om te gehoorzamen aan de wil van hun ouders, zelfs als dit betekent dat ze hun eigen behoeften en verlangens moeten onderdrukken.
Hier zien we hoe de “perceptuele controle theorie” in werking treedt. Externe referentiewaarden, in dit geval, de verwachtingen van de ouders, nemen de overhand en onderdrukken de natuurlijke signalen die voortkomen uit ons eigen innerlijke kompas. Wat begint als een onschuldige overtuiging dat men zich moet voegen naar de wensen van anderen, kan al snel leiden tot een verlies van zelfidentiteit en emotionele onderdrukking.
Maar wat als we de rollen omdraaien en in plaats daarvan onze innerlijke zeeslak omarmen? Wat als we leren luisteren naar onze eigen gevoelens van aantrekking en vermijding, en deze gebruiken als leidraad voor ons leven? Dit betekent niet dat we ons volledig afsluiten van de wereld om ons heen, maar eerder dat we leren om bewust te zijn van de externe invloeden en deze kritisch te evalueren in het licht van onze eigen behoeften en waarden.
Als GZ-psycholoog is het onze taak om mensen te helpen deze verbinding met zichzelf te herstellen. We kunnen werken aan het identificeren van diepgewortelde overtuigingen en patronen van gedrag die het resultaat zijn van sociale conditionering. Door bewustwording en zelfcompassie kunnen we de weg vrijmaken voor persoonlijke groei en authentieke zelfexpressie.
Maar hoe kunnen we praktisch gezien onvoorwaardelijk aanwezig zijn bij onszelf? Hier zijn enkele concrete stappen die je kunt nemen:
1. **Meditatie**: Probeer regelmatig meditatiepraktijken zoals de drie minuten ademruimte. Dit helpt je om in het moment te zijn, je gedachten te observeren zonder erin verstrikt te raken, en je te verbinden met je innerlijke wereld.
2. **Wandelen en zelfexpressie**: Maak tijd vrij om in de natuur te wandelen en jezelf uit te drukken. Laat je gedachten en gevoelens vrij stromen terwijl je je omgeving observeert. Dit kan een krachtige manier zijn om in contact te komen met je innerlijke stem.
3. **Goede gesprekken**: Zoek naar mensen in je leven die naar je willen luisteren zonder oordeel. Dit kunnen vrienden, familieleden of zelfs een professionele therapeut zijn. Het hebben van een ondersteunend netwerk kan je helpen om jezelf beter te begrijpen en te accepteren.
4. **Focus op sensaties**: Leer om aandacht te besteden aan de fysieke sensaties in je lichaam. Dit kan je helpen om te herkennen wanneer je in overeenstemming bent met jezelf en wanneer je in conflict bent met externe verwachtingen.
Laten we samen streven naar een wereld waarin we allemaal onze innerlijke zeeslakken volgen. Laten we leren luisteren naar onze natuurlijke signalen en deze gebruiken als kompas op onze reis naar zelfvervulling en welzijn. Want uiteindelijk, in het tumult van het leven, zijn het onze eigen innerlijke stemmen die ons het beste kunnen leiden.